Bezorgschaamte & afhaaltrots
Afgelopen week was ik in een Brabantse wijnwinkel die hartstikke leuk en mooi was. Ik zei dat tegen de eigenaresse, die mij corrigerend toevertrouwde dat zij het zelf geen winkel noemt, maar een wijnbelevingslocatie. Een wat? Een wijnbelevingslocatie. Ik liet het haar nog een keer herhalen. Een wijnbelevingslocatie! Ik had meteen geen dorst meer. Ik keek naar de aardige mevrouw die er verder nuchter, vrolijk en opgeruimd uitzag en vroeg me af wanneer ze had besloten haar winkel een wijnbelevingslocatie te gaan noemen. Na een paar flessen Chateau Migraine? Of juist na een heerlijk glas van een of andere fantastische grand cru? Ik heb het haar niet gevraagd. Doodsbang voor een te zweverig antwoord.
Maar ik ben natuurlijk niet de eerste tegen wie ze dit gezegd heeft. De wijnbelevingslocatie rolde namelijk zeer routineus uit haar mond. Ik vroeg me af: hoe reageren de andere klanten hierop? Gaan die beleefd knikken en laten zij haar helemaal uitpraten? Of schieten die net als uw trouwe columnist keihard in de lach?
Waarom doen mensen zo raar? Afgelopen week hoorde ik op de radio een beschaafde discussie over het veel te veel aan pakketjes die dagelijks bezorgd moeten worden. De milieuverontreinigende busjes dolen met honderden door nauwe straten en staan met draaiende motor stil met daarachter allerlei auto’s die ook zinloos staan uit te stoten. Moeten er niet gewoon meer afhaalpunten komen? Goeie vraag. Aan het woord was een mevrouw van de Nederlandse Pakketjesbezorgers Bond en zij zei dat de overlast van de stinkbusjes wel meevalt. Voor die mening is ze uiteraard ingehuurd. Ze kan moeilijk zeggen dat de welvaartscolonnes van Wehkamp, Zalando en Bol.com een groot milieuprobleem vormen. Voor dat standpunt zat er een geitenwollen meneer die heel beschaafd en keurig zijn afgesproken zegje deed. Het viel helemaal niet mee. Ik luisterde maar half omdat ik het brave hoor- en wederhoorspelletje ronduit saai vond. Tot de pakketjesmevrouw serieus begon over bezorgschaamte en afhaaltrots. Twee woorden waar ze binnen de bond lang over hadden vergaderd. ‘Bezorgschaamte’ vonden de pakketjesboeren te negatief. Daarom hadden ze het veel positievere ‘afhaaltrots’ bedacht. De mevrouw legde het uit en het leek of ze het over een fröbelklas met verstandelijk gehandicapte kleuters had. Maar ze had het over ons. Het volk. De luie onlineshoppers. We moesten beloond. Zodat we blij onze pakjes open scheurden. Zonder schaamte.
Over schaamte gesproken. Eigenlijk had ik deze week een bijna geheel zwart gelakte column willen inleveren over een banaan van 120.000 dollar, die met een stukje ducttape aan een muur gekleefd zat en die door een ander artistiek aandachtorgel inmiddels opgepeuzeld was. En dat dat verorberen van dat stukje kunst ook weer kunst was. Zo briljant allemaal. Wil de eigenaar die dat bedrag voor dit kunstwerk heeft neergeteld zich trouwens nog even melden? Wie is het? Bestaat hij of zij wel? Of is het allemaal kunstzinnig abacadabra van mensen die zich – net als ik vaak - totaal de tyfus vervelen? Gewoon een grap om zichzelf en de kunstwereld belachelijk te maken.
Ik denk aan de wanhopige Afrikaanse moeder met haar uitgehongerde kroost dat bijna van haar schoot waait. Dat juist zij het bericht over de kromme banaan te horen krijgt. Wat denkt ze? Snapt ze het? Ziet ze de humor? Of gaan humor en honger niet samen? Zal er in Eritrea op de radio in een of andere elitaire kunstrubriek lang gediscussieerd zijn over het baldadige van deze plakbanaan? Of hebben ze andere dingen aan hun hongerige hoofden?
Een wijnbelevingslocatie, bezorgschaamte en afhaaltrots. Daar gaat het om. De wereld draait ondertussen gestaag verder. Ajax is uitgeschakeld en mijn vrouw wil een documentaire maken over het feit dat ze met mij nog elke dag dampend de lakens deelt. Zij wil een eerlijke egodocu. Maar ik vind dat niet nodig. Daarmee deprimeren we te veel leeftijdgenoten. En ook een hoop jongeren. Misschien vlog ik het binnenkort de wereld in. Via mijn succesvolle YouTube-kanaal met twee miljoen volgers. Ik zoek nog adverteerders.
« Ouder Nieuwer »
